13 november 2011

Huisconcert : The Bony King Of Nowhere (+ Love Like Birds)

In de huiskamer van Pieter speelde zaterdagavond Love Like Birds (het alter ego van Elke De Mey) een haast gefluisterd, erg verlegen voorprogramma. De jonge zangeres voelde zich, zonder ruggesteun van de contrabassist waarmee ze de laatste tijd repeteert, nogal naakt voor het vrij talrijke publiek. In de bindteksten was ze amper hoorbaar, en ze zong ook maar net boven haar gitaar uit. Dat is een beetje jammer, want deze singer/songwriter heeft best wel mooie liedjes in de aanbieding.


The Bony King Of Nowhere zag ik eerder al in een huiskamer, en later ook nog eens met volledige band in JH Nijdrop. Intussen ken ik zijn tweede album "Eleonore" al bijna een jaar. Ook hij lijkt tussen de nummers door behoorlijk verlegen, beschrijft zichzelf als niet zo goed met woorden, maar eens hij de snaren van zijn gitaar beroert, gaat er van zijn stem een kracht uit die contrasteert met de zachtheid die hij erin kan leggen en de tristesse die vaak doorschemert. The Bony King Of Nowhere kan putten uit twee albums én een sooundtrack, en stelde een rijke setlist samen, met al vroeg "Alas my love" en "Girl from the play", twee van mijn persoonlijke favorieten. Tussendoor vertelde hij over de nieuwe oude gitaar die hij bespeelde (een gitaar uit 1966, met het logo van NASA, waarbij hij bekende dat hij zichzelf ervan overtuigd heeft dat ze de gitaar van een astronaut is) en over hoe "My invasions" zijn levensnummer is waarvan hij zelf pas een half jaar later snapte waarover het gaat. Hij eindigde zijn reguliere set met een cover van "Harvest" van Neil Young, een nieuw nummer én een prachtig "Mother".


Na overweldigend applaus kwam The Bony King Of Nowhere terug voor een korte bisronde. Die startte hij met een nagelnieuw ("gisteren en vandaag geschreven") nummer, dat zeer kon bekoren. En daarna vertelde hij dat hij een half jaar gewerkt had aan het laatste nummer, en het afgewerkt had de avond dat Michael Jackson stierf. "Het verdient gespeeld te worden als ik er een half jaar over gedaan heb om te schrijven," zo leidde hij "Eleonore", titelsong van zijn tweede album in.

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Het was nog maar eens een geslaagde concertavond vond ik.
Ik zat dicht bij Elke dus ik kon ze eigenlijk wel goed horen. Zo onversterkt spelen maakte het misschien wel moeilijker hoorbaar voor de mensen die wat verder zaten.

Sven zei

Het was vooral het praten dat erg zacht was. Ik kon haar nog net verstaan maar de mensen in mijn buurt in de zetels, hoorde ik toch meermaals vragen dat ze wat luider zou praten, want dat ze haar niet konden begrijpen...
Nu ja, het was inderdaad een erg geslaagde avond, en zoals iemand in reactie op de vraag dat ze luider zou spreken, opmerkte : "Het is haar muziek die voor haar spreekt"

annie zei

We hebben genoten van het huisconcert bij Pieter en Leen
We konden Elke niet zo goed horen,maar vonden het toch geslaagd.Ze is ook nog zeer jong en moet nog rijpen.De Bony king vonden prima.
We waren blij dat we erbij waren.
De (oudere) buren.
Annie en Jan

Sven zei

Leuk te horen dat jullie er ook van genoten hebben... En leuk jullie (opnieuw) te treffen, hier op deze blog... ;-)