Pukkelpop 2010 - dag 2

De tweede dag Pukkelpop zetten we in met een atypische act : Henry Rollins met een spoken word performance. Een uur lang vertelde hij als een waterval, met humor én met bevlogenheid. Hij had het daarbij onder meer over laatste presidenten van de VS, over reizen, over Zuid-Afrika (en zijn bewondering voor Nelson Mandela en voor de pre-ambule van de nieuwe Zuidafrikaanse grondwet), over Pakistan, over hoe hij een jongen in Sri Lanka liet kennismaken met The Stooges en over Pukkelpop zelf (waar hij al ten tijde van Black Flag mocht komen spelen). Hij eindigde met opdrachten voor het publiek : leer iemand kennen met wie je daarna contact blijft onderhouden, wissel boekentips uit,...

Omdat groepsnamen kunnen intrigeren (zie ook eerder We Seem To Have Misplaced Our Igloo en Cymbals Eat Guitars), ging ik een kijkje nemen bij Où Est Le Swimming Pool, en hoorde er vooral veel jaren '80 nostalgie : Pet Shop Boys, Erasure, vroege Depeche Mode... Om het volgende concert niet te missen, bleef ik maar een deel van de set. Het was bevreemdend de volgende ochtend het nieuws te vernemen van de zelfmoord van Charles Haddon...

Fanfarlo, wiens album Reservoir mijn eindejaarslijstje vorig jaar met glans haalde, wou ik absoluut niet missen. Meermaals -nog meer dan op plaat- deden ze me denken aan Arcade Fire, maar dat is natuurlijk geen reden tot klagen. Het hoogtepunt van de set was voor mij The walls are coming down.

Alleen al voor de mooie vrouw die Laura-Mary Carter, zangeres-gitariste van Blood Red Shoes, is, zou je naar hun concert gaan. Maar deze band heeft gelukkig veel meer te bieden. Een heel strakke set speelden ze in de Marquee, met al vroege hoogtepunten I Wish I was someone better en Light it up.

Het debuutalbum van Everything Everything, een groep waarover al veel goeds te horen valt op internet, moet nog uitkomen, maar de nieuwsgierigheid was groot. De band lijkt heel wat gemeen te hebben met Vampire Weekend, zo op het eerste gehoor, en we waren aangenaam verrast door de soms wonderlijke nummers.

Ik had veel verwacht van Avi Buffalo, een band waarmee ik nu al enkele maanden 's ochtends wakker wordt (hun What's in it for staat ingesteld als mijn wekker), maar jammer genoeg waren ze niet voltallig (de toetseniste ontbrak). Hun concert was niettemin één van de betere van deze editie van Pukkelpop, maar het blijft toch afvragen wat het had kunnen zijn in volledige bezetting...

Eels op het grote podium betekende vooral een set met stevig rockende nummers, gebracht door een met baard en bandana gesierde E en een band die uit voormalige leden van ZZ Top leek te bestaan. Wellicht is Eels nog veel beter in een zaalconcert, waar er meer mogelijkheden zijn tot intimiteit (iets wat veel van hun nummers toch vragen), maar de uitstekende keuze uit hun ruime back catalogue betekende toch dat we een puik concert kregen, op maat van het podium waar ze geprogrammeerd stonden.

Wat een show bracht Major Lazer ! De beats en flows vlogen ons om de oren, de groepsleden deden heel hard hun best om elke connotatie tussen muziek en sex bijzonder duidelijk te maken, maar bovenal bleek dat de nummers van het album Guns don't kill people... lazers do! wérken en je onbedaarlijk aan het dansen brengen. Een mengeling van dubstep, dancehall, reggae, dub, hiphop, techno, house en misschien nog wel veel meer werd ons als één lang orgasme voorgeschoteld en de frontman en -vrouw beeldden perfect een soort "paringsdans van hippe vogels" uit. Zelfs een vleugje All that she wants van Ace Of Base mocht in dit geheel niet ontbreken, blijkbaar...

De reacties van het publiek, dat tot ver buiten de Marquee toegestroomd was, waren duidelijk en ontroerden, na grote hit Little lion man, zelfs zichtbaar de leden van Mumford & Sons, en dat was meer dan terecht, want de groep bewees dat ze én de songs én de presence hebben om op een festival tot een topprestatie te komen.

Tijdens de tournee na Fat of the land zag ik een eerder routineus The Prodigy in Vorst Nationaal, maar hun optreden op Pukkelpop was stúkken beter : zelfs met de nieuwere songs uit de nooit echt helemaal doorgebroken laatste CD én natuurlijk de bekende hits brachten ze een opzwepende show en het is wellicht doordat ze de laatste jaren wat naar de achtergrond verdwenen en hun status taande, dat ze geen headliner waren, want hun prestatie was een headliner waardig...

Het recentste album, Teen dream, van Beach House liet me nog een beetje in dubio of ze nu geniaal dan wel aanstellerig waren, en ik wou me graag laten overtuigen door een live performance. En zie, ik ben ook helemaal overtuigd. Dit was zeker en vast één van de beste concerten, al deed hun zangeres soms wel erg haar best ons te irriteren met haar wollige "we give you energy and the energy from you flows right back to you"-bindteksten, haar Kate-Bush-met-overvloedig-jaren-'80-kapsel fixatie en haar zeeziekmakend wiegen. Maar het is de muziek die telt, en die was outstanding.

Richie Hawtin presents Plastikman bleek gewoon Richie zelf te zijn als zijn alter ego, gekooid achter een een grote halfronde constructie met LED-lichten waarop verbluffende visuals te zien waren die helemaal pasten bij de dance die gebracht werd. De muziek was goed (maar na een half uur had ik het wel gehad), de visuals ronduit fantastisch en de sfeer zat er goed in.

Om af te ronden gingen we nog even luisteren naar de dj-set van Digitalism, die allerlei onbekends (voor mij toch...) mixten met Daft Punk (Harder, better, faster, stronger), Anne Clark (Our darkness), Lenny Kravitz (Are you gonna go my way) en Basement Jaxx (Where's your head at).

Verder in de loop van de dag flarden gezien en gehoord van Gili (de tent was vol en voor de ingang zie je te weinig om echt goed te kunnen volgen, en dat is jammer, want het zag er best wel leuk en indrukwekkend uit), White Lies (ik denk niet dat ze mij ooit nog kunnen overtuigen...), Limp Bizkit (ze drongen zich op aan iedereen die niet ver genoeg stond, en jammer genoeg was de Marquee, waar Mumford & Sons aan hun set begonnen waren, niet ver genoeg) en The XX (leken al het goede van het album ook live te bevestigen)