Gezien : Unforgiven

Een voordeel van ziek zijn en niet kunnen werken, is dat je in de luie zetel eindelijk eens kan kijken naar een film die je ooit opnam, maar waarvan het er maar niet kwam om die ook eens effectief te bekijken...

En zo zag ik vandaag dus alsnog Unforgiven, van én met Clint Eastwood. Er is iets aan Clint Eastwood waardoor hij amper hoeft te spreken om al veel te zeggen (zijn hele uitstraling, de groeven in zijn gezicht, die blík,... : het zegt allemaal al zoveel !), en dat maakt hem een interessante acteur.

In deze film speelt hij William Munny, een vroegere moordenaar die dankzij zijn vrouw (die hem ook van de drank afhielp) zijn leven beterde en ergens teruggetrokken leeft met zijn twee kinderen (zijn vrouw is immers intussen al bijna 3 jaar gestorven). Een jonge premiejager overhaalt hem om alsnog mee op zoek te gaan naar 2 mannen die een hoer verminkten en op wie een prijs van 1000 dollar staat, uitgeloofd door de collega's van het slachtoffer. William overhaalt ook zijn vriend en voormalige partner Ned (gespeeld door Morgan Freeman), maar het loopt niet helemaal zo vlot als gedacht...
Net zozeer als ik een zwak heb voor Clint Eastwood, heb ik een zwak voor films waarin metamorfoses van mensen nét dat tikkeltje complexer blijken dan de meeste Hollywood-films ons willen doen geloven. De goeien en de slechten zijn in het echte leven immers ook veel meer dan enkel "goed" of "slecht", en dat is in deze film niet anders. Heel veel grijs dus, maar gelukkig wordt dat gebracht in een kleurrijke film, vol prachtige beelden van de Amerikaanse natuur (dit verhaal is gesitueerd in Wyoming). Verder is het ook genieten van Gene Hackman (als Little Bill, de plaatselijke sheriff) en van het kleurrijke personage English Bob...