Roemenië, 1987. Een studente polytechnische wetenschappen helpt haar vriendin bij het bekomen van een risicovolle, want totaal verboden abortus. Net zoals bij zovele dagelijkse beslommeringen (het kopen van sigaretten, zeep, deodorant,...) moet er stevig geritseld worden en dient de vindingrijkheid aangescherpt te worden. Bovendien loop je voortdurend risico's, niet in het minst om in de gevangenis te belanden. Een abortus is op zich al geen makkelijke situatie voor de jonge vrouwen, en de omstandigheden maken het des te moeilijker.
4 months, 3 weeks and 2 days van de Roemeense cineast Cristian Mungiu is een eerlijke, rauwe film, waarin het beeld soms schokt als we de lopende protagoniste volgen en waarin de kou en de grauwheid van het Ceausescu-Roemenië haast voelbaar zijn. We maken kennis met echte mensen, die overleven, die hun liefdes, vreugde, verdriet, zorgen,... koesteren en dragen zoals ik hier al heel wat gezinnen hun liefdes, vreugde, verdriet, zorgen,... zag dragen : je moet nu eenmaal verder, dit is leven. Er wordt soms gelogen, er wordt soms bedrogen, er wordt ruzie gemaakt, er worden mensen pijn gedaan... En als kijker vergeet je dat je naar een film zit te kijken, want iedereen in deze film slaagt er wonderwel in om je mee te zuigen in het verhaal en je te laten geloven dat DIT het echte leven is voor studentes in Roemenië in '87 die ongewenst zwanger zijn.
Het hoofdpersonage vraagt niet voor niets op het eind om één ding af te spreken : "Laten we hier nooit meer over praten, ok ?" Gelukkig zijn er mensen die er wel films willen over maken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten